روایت

روایت شده یکى از عاشقان امیر مؤمنان (علیه السلام) به نام « همّام » که مردى عابد بود ، از آن حضرت تقاضا کرد : مرا از اوصاف و ویژگى هاى اهل تقوا آن چنان آگاه ساز که گویى آنان را مشاهده مى کنم .

شنیدم عاشقى پروانه خوئى    ***   در آئین محبّت راستگوئى

رفیق خلوت آن سلطان دین را    ***   حریف صحبت آن عشق آفرین ر

یکى دلباخته پیش شه عشق    ***   على گنجینه ى سرّ الله عشق

بیامد نزد آن شه با دلى پاک    ***   دلى چون گل زداغ عشق صد چاک

بیامد تا نشان زآن یار جوید    ***   طریق وصل آن دلدار پوید

بیامد تا شه افروزد دلش را    ***   زبرق عشق سوزد حاصلش را

بیامد تا شود مست از مى عشق    ***   هیاهوئى کند از هى هى عشق

همى گفت اى على اى سرّ اسرار    ***   زسرّ پاکبازان پرده بردار

بگو اوصاف مرغان چمن را    ***   که بگسستند از هم دام تن ر

که چون بر آشیان جان پریدند    ***   که چون در کوى جانان آرمیدند

که چون بر وصل دلبر دل سپردند    ***   که چون ره در حریم شاه بردند

که چون آن تشنه کامان آب جستند    ***   در این تاریک شب مهتا جستند

که جام عشق آنان کرد لبریز    ***   که جز یار از همه کردند پرهیز

که آنان را حجاب از دیده بگشاد    ***   به روى حق دو چشم پاک بین داد

که آنان را زحیوان رهانید    ***  به اوج قدس انسانى رسانید

که آنان را به کوى عشق ره داد    ***   در خلوتسراى قدس بگشاد

که آنان را جمال یار بنمود    ***   هزاران پرده زان رخسار بگشود

که آنان را محبّت در دل افکند    ***   به جان جز مهر جانان گفت مپسند

که کرد آن عندلیبان را به گلزار   ***   نکو فکر و نکو ذکر و نکو کار

بگو اوصاف آن پاکان که چونند    ***   به تن در این جهان وزدل برونند

توئى چون کاشف سرّ نهانى    ***   بیار از عشقبازان داستانى

برون از گنج خاطر ریز گوهر    ***   چه باشد از حدیث عشق خوشتر